De InclusieAmbassade streeft naar een meer inclusieve samenleving. Voorzitter Ria Van Den Heuvel legt uit hoe verenigingen inclusiever kunnen denken en dat begint vaak met meer aandacht voor communicatie.

Wat betekent inclusie volgens jou?

“Dat is een heel breed begrip, maar het komt neer op drie aspecten: dat iedereen erbij mág horen, erbij wíl horen, en erbij kán horen. Bij de InclusieAmbassade focussen we op mensen met een beperking, fysiek of cognitief, maar inclusie gaat ook over mensen met een andere geaardheid, een andere huidskleur … het gevoel erbij te horen is echt wel cruciaal. Onze maatschappij legt normen op die bepalen of je ‘erbij hoort’ en wie daar niet aan voldoet, valt vaak uit de boot. Dat moet anders.”

Hoe ondersteunt de InclusieAmbassade verenigingen?

“Een van onze belangrijkste taken is verenigingen adviseren hoe ze hun werking inclusiever kunnen maken. Een voorbeeld is communicatie. Informatie bereikt niet altijd iedereen op dezelfde manier. Een podcast is bijvoorbeeld niet toegankelijk voor doven, maar blinden kunnen er wél iets aan hebben. Mensen met ADHD of autisme verwerken informatie ook weer anders. We helpen verenigingen om hun communicatie aan te passen aan verschillende doelgroepen en hun bewustzijn te vergroten rond de mogelijke drempels die mensen ervaren. Drempels waar we ons vaak niet van bewust zijn. Het zit hem vaak in details. Geef bijvoorbeeld aan dat een wandeling die je organiseert ook rolstoelvriendelijk is. Dat is maar een kleine moeite, maar voor mensen met een beperking betekent dat heel veel.”

Hoe komt het dat er nog zoveel drempels zijn?

“Wij merken dat het meestal om een gebrek aan kennis gaat. Echte onwil komt zelden voor. Vaak zijn het ingesleten patronen die maken dat je niet stilstaat bij alternatieve manieren van werken of communiceren. Mensen blijven vasthouden aan het traditionele, bekende pad. Maar als ze eenmaal begrijpen wat de drempels zijn, horen we vaak: ‘waarom hebben we dat niet eerder gezien?’ Wij blijven inzetten op bewustwording en kennisdeling. Inclusie moet iets vanzelfsprekends worden, iets waar iedereen automatisch aan denkt. Daarom voeren we grote campagnes om de beeldvorming te veranderen. Soms kunnen kleine aanpassingen een enorm verschil maken.”

Zie je een positieve evolutie?

“Er is nog veel werk aan de winkel. 2025 wordt een belangrijk jaar, want dan worden de beleidsplannen voor de volgende zes jaar vastgelegd bij lokale overheden. Wij dringen erop aan dat er in die plannen aandacht is voor inclusie, zodat iedereen kan deelnemen aan sociaal-culturele activiteiten. We zijn op de goede weg, er is veel goede wil, maar inclusie is nog niet vanzelfsprekend.”